Yolanda Becerra is een bekend voorvechter van de mensenrechten en de leider van de grassroots vrouwenbeweging in Colombia. Ze werd geboren in 1959 in Barrancabermeja, Colombia, in het midden van het gewapende conflict tussen de guerrilla's en de militaire en paramilitaire groeperingen. In 1980 werd ze lid van de populaire Vrouwen Organisatie(OFP), die werd opgericht door de kerk en zich ontfermde over vrouwen die actief waren in de seksindustrie en naar de regio waren gekomen om de mannen die in de olie-industrie tewerkgesteld zijn te vermaken. Barrancabermeja, gelegen in het departement Santander is dan ook de thuisbasis van de grootste olieraffinaderij van het land en is de hoofdstad van de provincie van Mares. Door het aanslepende conflict, oorlog in Colombia transformeerde de organisatie in een politiek en spiritueel toevluchtsoord voor moeders die hun gezinnen had verloren in het conflict.

In 1988 werd Yolanda Becerra Vega gekozen tot directeur van het OFP, Daarnaast is zij tevens stichtend lid van de sociale beweging tegen de oorlog en voor vrede in Colombia. Ze is lid van het netwerk van mensenrechtenactivisten in de Magdelena Medio regio waartoe ook Barrancabermeja behoort, en met dit actieve deelname van het bisdom, sociale bewegingen en de vakbonden.
Als nationaal directeur van de 3500 leden tellende organisatie leeft Yolanda Becerra Vega onder permanente druk, wordt ze soms fysiek aangevallen en wordt ze geconfronteerd met de voortdurende bedreigingen en intimidatie door gewapende groeperingen. Drie van haar collega's werden vermoord en twee anderen zijn "verdwenen". In 2007 werd haar huis verwoest en haar familie bedreigd. Haar zussen worden bedreigd en één van hen vluchtte om aan de bedreigingen van geweld te ontsnappen. Haar zonen leven ondergedoken. "Maar zij die verantwoordelijk zijn voor dit alles zullen mij niet tegenhouden", stelt Becerra Vega :"Het is juist dat wat mij drijft om schendingen van mensenrechten aan de kaak te blijven stellen, en te rapporteren.

Met marsen, demonstraties, straattheater en andere acties voert Yolanda Becerra met OFP campagne tegen het geweld en de straffeloosheid die Colombia al decennia in haar greep houdt. De organisatie biedt ook economische bijstand en opleiding, onderwijs, beurzen, gezondheidszorg, hulp aan de ontheemden, en rechtsbijstand aan slachtoffers van mensenrechtenschendingen, en hulp aan jongeren.

Becerra Vega en haar organisatie zijn gevestigd in Barrancabermeja, het centrum van de olieraffinage in de centrale regio. De linken, samenwerking tussen de Colombiaanse veiligheidstroepen en paramilitaire groepen zijn in deze regio duidelijk aangetoond. Becerra Vega heeft de door de linkse guerrilla gepleegde mensenrechtenschendingen aan de kaak gesteld, ze veroordeelde de rechtse paramilitairen voor de brutale manier waarop ze de openbare orde willen in stand houden en de Colombiaanse regering voor het onvermogen om burgers tegen het geweld te beschermen.

"De situatie is erg moeilijk omdat we al onze rechten worden ontzegd: onze economische, sociale, burgerlijke en politieke rechten," zei Becerra Vega "Als wij onze rechten opeisen en de mensenrechtenschendingen veroordelen, worden wij militair doelwit.

Het Interne gewapende conflict in Colombia heeft de veiligheidstroepen en paramilitaire bewegingen tegen guerrillagroepen opgezet voor meer dan 40 jaar. Grootste slachtoffer van dit conflict is de Colombiaanse burger. Officieel begonnen paramilitaire groepen in Colombia te ontwapenen in 2003. Maar de realiteit leert dat deze paramilitaire groeperingen vaak onder nieuwe namen gaan opereren en ongestraft burgers blijven terroriseren, gruweldaden blijven plegen. Aanvallen op mensenrechtenactivisten blijven dan ook heel gewoon.

Amnesty International heeft moorden, ontvoeringen en aanvallen en bedreigingen tegen de populaire Women's Organization en haar gedocumenteerd, waaronder bijvoorbeeld de moord op Esperanza Amaris Miranda in 2003.

In een rapport van september 2005 'De paramilitairen in Medellín: demobilisatie of legalisatie?', uitte Amnesty International haar bezorgdheid over het paramilitaire ontwapeningsproces. De organisatie stelde vast dat "er geen garanties zijn dat ontwapende paramilitairen niet gewoon gerecycleerd kunnen worden in het conflict als werknemers van private veiligheidsfirma's of zelfs de overheid. Zo verschenen in de Magdalena Regio opeens de 'zwarte arenden', ook bekend als 'telefonos', die van top tot teen in het zwart gekleed zijn en elke verdachte beweging meteen doorbellen naar de overheid. De meeste "telefonos" zijn dan ook paramilitairen die na het ontwapeningsproces werkloos zijn geworden en op deze manier een inkomen verwerven.
Amnesty benadrukt in het rapport van 2012 dat de belangrijkste oorzaak van de mensenrechtenschendingen in Colombia de oorlog is tussen overheidstroepen, rechtse paramilitairen en linkse guerrillastrijders. In 2011 werden meer dan 45 mensenrechtenactivisten en plaatselijke leiders vermoord. Minstens 29 vakbondsleden werden omgebracht. Veel lijkt er na 2003 niet veranderd.
Los van de fysieke aanvallen worden vrouwen die in Colombia als mensenrechtenverdedigers actief zijn gemarginaliseerd, puur omwille van hun geslacht, het feit vrouw te zijn. Culturele en religieuze conservatieve patronen blijven bestaan en de OFP roept de vrouwen dan ook op om hun stem luider te laten klinken in de samenleving, en dit zonder toe te geven toe te geven aan terreur.

Yolanda Becerra belichaamt het principe dat individuele actie de wereld kan veranderen. Het OFP dat begon als een gaarkeuken bijna 40 jaar geleden, biedt nu elke dag een verscheidenheid aan diensten aan duizenden vrouwen aan die de kwaliteit van hun leven verbeteren en is een krachtige stem voor vrede en gerechtigheid in Colombia.

Yolanda reisde inmiddels uitvoerig in Latijns-Amerika, Europa en Noord-Amerika, om te getuigen over de gevolgen van schendingen van de mensenrechten en de oorlog op vrouwen in Colombia. Ze vraagt internationale solidariteit en steun. Ze heeft deelgenomen aan de vergaderingen van de Wereldvrouwenmars en Women in Black. Yolanda wordt nationaal en internationaal erkend voor haar moedige werk in mensenrechten en als een leider van de vrouwenbeweging.

Het OFP (Organization Femenina Popular)

In Barrancabermeja, Colombia werden vrouwen tijdens de jaren '70, het slachtoffer van armoede, van geweld en intimidatie, gepleegd door hun echtgenoten. Hun rol als hoofdrolspelers in de strijd om land opnieuw te verwerven voor huisvesting wekte de interesse van actieve priesters die betrokken waren bij katholieke groepen in de regio. Zij moedigden de oprichting van clubs voor huisvrouwen aan. Hier ligt het ontstaan van OFP.

In 1988 ging het OFP, de sociale strijd indachtig, een stap verder en ging het autonoom van de kerk werken Gedurende de voorbije 34 jaar heeft de organisatie vanuit een genderperspectief thema's die verband houden met maatschappelijk aanzien, zelfstandigheid geweldloos verzet en vrouwen- en mensenrechten verdedigd. OFP gelooft in het leven en de democratie.
.
OFP Organization Femenina Popular is actief in de de regio Magdalena Medio en is er ondermeer actief in vijf gemeenteraden in het departement Santander. Gedurende de laatste jaren is het werk uitgebreid naar de steden Bogotá, Neiva, Girón en Cartagena

Verenigd en georganiseerd binnen OFP Hebben meer dan 5000 vrouwen in het land een impact gehad tot nu toe op het leven van meer dan 150.000 vrouwen, dit door het sociale impact van het werk voor ontheemde vrouwen, huisvrouwen, jonge vrouwen, ... Bij projecten met betrekking tot voedselveiligheid wordt gewerkt met vrouwen die behoren tot verschillende sectoren zonder onderscheid te maken in godsdienst, nationaliteit of opleidingsniveau.

Er wordt gezocht naar de integrale ontwikkeling van de gemeenschappen door organisatie, door een economie gebaseerd op solidariteit, gezondheid en cultuur. Hieraan wordt een educatief proces gekoppeld dat mensen bewust maakt van de noodzaak om het leven te verdedigen en te respecteren en de rechten van vrouwen in ere te herstellen, dit met aandacht voor het onderscheid op basis van klasse en geslacht.

OPF staat voor een herstel van de sociale netwerken binnen de gemeenschappen, om te komen tot een meer evenwichtige en rechtvaardige samenleving in al haar aspecten: sociaal, politiek, economisch, en cultureel,...

Meer dan 30 jaar van verzet

Sinds 1996 koesteren Yolanda Becerra Vega en OPF het politieke voorstel "Vrouwen tegen de oorlog", een geesteskind van de solidariteitsinitiatief "Vrouwen tegen de oorlog, Vrouwen voor Vrede" / "Cadena de Mujeres Contra la Guerra y por la Paz".

Gedurende al deze jaren heeft Yoalda Becerra Vega met haar organisatie geduwd en gewerkt vanuit burgerlijke en autonome weerstand, hun slogan in gedachten: LAS MUJERES NO PARIMOS NI FORJAMOS HIJOS E HIJAS PARA LA GUERRA: WE WOMEN DO NOT GIVE BIRTH TO OUR SONS AND DAUGHTERS FOR WARFARE. WIJ VROUWEN GEVEN GEEN LEVEN AAN ZONEN EN DOCHTERS VOOR OORLOGSVOERING

Coördinatie en allianties

Yolanda is zich zeer bewust van het feit dat de organisatie enkel en alleen maar een vaste vorm heeft kunnen krijgen door de inzet en betrokkenheid van vrouwen en mannen die in deze principes geloven en die respect hebben voor het standpunt met betrekking tot burgerlijk verzet en onze onbreekbare overtuiging als mensenrechten verdedigers.

Het doortastende werk, goed georganiseerd en permanent actief, heeft het voor de medewerksters mogelijk gemaakt om als vrouw en als mens de waardigheid te behouden te midden van omstandigheden die haaks staan beginselen van vrijheid en rechtvaardigheid.

http://pbicolombia.com/2013/05/06/no-justice-no-peace-the-women-absent-from-colombias-peace-talks

http://www.frontlinedefenders.org/node/21660

http://organizacionfemeninapopulareng.blogspot.ie