Vredesprijs 2008
Het selectiecomité voor de vredesprijs 2008 bestond uit Jan Wouters: Professor internationaal recht aan de universiteit van Leuven - Walter Zinzen: VRT-journalist en Afrikakenner - Vera Lannoo namens het Vredesfonds - Koen Koch: professor aan de univesiteit van Leiden, voorzitter van het comité - Helen Prejean: laureaat van de vredesprijs 2005 - auteur van het boek Dead Man Walking en activiste voor de wereldwijde afschaffing van de doodstraf -Thomas Vandelanotte: vertegenwoordiger voor de Ieperse jeugd - Suzanne Monkasa: Voorzitter van Europese vereniging voor Afrikaanse gemeenschappen in Europa - Philip Nauwelaerts: Professor Universiteit Antwerpen – ondervoorzitter van het Vlaams Vredesinstituut - Jennie Vanlerberghe: journaliste - stichtster van Moeder voor Vrede - Filip Deheegher: coördinator van de Ieperse vredesprijs ontbreekt op de foto.
Het comité nomineerde volgende personen voor de vredesprijs 2008
Stephanie Mbanzendore en de Burundian Women for Peace and Development
Stephanie Mbanzendore ontvluchtte in 1995 met haar kinderen de burgeroorlog in Burundi. Stephanie was toen 35 jaar. Ze bleef 3 jaar in Kenia. Pas in 1998 kon haar man ook naar Kenia komen. Vandaar trokken ze samen met hun kinderen naar Nederland. In Burundi waren er al eerder spanningen tussen Hutu’s en Tutsi’s (net als in het nabije Rwanda) maar de achtjarige burgeroorlog (1993-2001) was bijzonder bloedig . De helft van mijn vroegere vrienden was dood, zegt Stephanie. In 2001 werd een overgangsregering gevormd om een einde te maken aan de burgeroorlog. In 2001 stichtte Stephanie Mbanzendore de Burundian Women for Peace and Development. (BWPD). De vereniging heeft een dubbel doel:s
- het ondersteunen van Burundese vluchtelingen in Nederland, ongeacht hun afkomst en
- vanuit Nederland bijdragen aan de heropbouw van Burundi.
In Burundi werkt BWPD samen met ACCORD, een plaatselijke vereniging die verzoeningsbijeenkomsten organiseert. Samen richten ze “vredescommissies” op en geven ze vormingssessies waarin mannen en vrouwen opgeleid worden in conflictoplossing en vreedzaam samenleven. BWPD organiseert reizen van de kinderen van de Burundese vluchtelingen in Nederland naar Burundi om hen in contact te brengen met hun familie en om hen te laten zien dat van oorlog niets goeds te verwachten is. Zo motiveren ze die jongeren om de kansen te grijpen die ze in Nederland krijgen.
Sima Samar en de Afghanistan Independent Human Rights Commission. (laureaat 2008)
Sima Samar werd geboren in 1957 in Afghanistan. In 1982 studeerde ze in Kabul af als dokter in de geneeskunde. Daarmee was ze de eerste vrouw van het Hazaravolk die die titel behaalde. Al vlug werd ze gedwongen Kabul te ontvluchten en ze keerde terug naar haar geboortestreek waar ze de geneeskunde beoefende in de meest afgelegen gebieden. In 1979 waren Sovjettroepen Afghanistan binnengevallen om het plaatselijk communistisch regime te ondersteunen. Al vlug kwam er van verschillende kanten verzet waartegen dan weer ongenadig opgetreden werd. In 1984 werd de man van Sima Samar gearresteerd. Sima vluchtte met haar zoontje naar Pakistan. Daar organiseerde ze de gezondheidszorg in vluchtelingenkampen. Toen de Sovjettroepen zich in 1989 terugtrokken belandde Afghanistan in een langdurige burgeroorlog. Pas in 2002 kon Sima Samar naar haar vaderland terugkeren. In de overgangsregering die de vrede moest herstellen werd ze vicepresident en minister van vrouwenzaken. Ze werd tot aftreden gedwongen en met de dood bedreigd door islamitische extremisten. Op dit ogenblik staat Sima Samar aan het hoofd van de Afghanistan Independent Human Rights Commission (AIHRC). Dr. Sima Samar verzet zich openlijk tegen de verplichte afzondering van vrouwen en tegen het dragen van de boerka. Met AIHRC zet ze zich in voor de mensenrechten in Afghanistan, in het bijzonder voor de rechten van de vrouwen.
http://www.aihrc.org.af
Munira Subasic en de Mothers of Sebrenica
Munira Subasic overleefde als vrouw in juli 1995 de genocide in Sebrenica waarbij 8000 Bosnische jongens en mannen door Serviërs omgebracht werden. Munira Subasic is de drijvende kracht achter de Moeders van Sebrenica. Munira Subasic en haar organisatie zorgden ervoor dat de moorden in Srebrenica door het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties op 26 februari 2007 als een genocide erkend werd. Munira Subasic en de Moeders van Sreberenica zorgden voor een kerkhof in Potocari, de plaats waar in 1995 mannen en vrouwen van elkaar gescheiden werden: de vrouwen werden naar een kamp in Tuzla gebracht, de mannen en de jongens werden naar de executieplaatsen geleid. De vrouwen proberen zoveel mogelijk lijken te identificeren o.a. door DNA-onderzoek. Op dit ogenblik zijn een 1300 van de 8000 slachtoffers geïdentificeerd.
Daniël Barenboim en de West-Eastern Divan Workshop and Orchestra
Daniël Barenboim is een Joodse dirigent die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Israel geboren werd. Een ontmoeting met Edward Said, een professor en schrijver van Palestijnse afkomst leidde tot een samenwerking waarbij de muziek zou gebruikt worden. In 1999 gaf Barenboim zijn eerste concert op de Westelijke Jordaanoever. Met de West-Eastern Divan Workshop and Orchestra brachten ze jonge muzikanten samen uit Israël, Palestina en de Arabische landen daar rond. Daarbij kregen ze steun van o.a. de Berlijnse Filharmonie. Edward Said is in 2003 overleden, maar de Workshop blijft en heeft sinds 2002 zijn vaste basis in Sevilla (Spanje). Via muziek en samen musiceren probeert Daniël Barenboim een brug te slaan tussen Israël enerzijds en de Palestijnen en de Arabisch wereld anderzijds door begrip te laten groeien tussen twee bevolkingsgroepen die sinds 1948 met elkaar op voet van oorlog staan of hoogstens in een gewapende vrede leven met geweld en extremisme aan beide kanten. Daniël Barenboim heeft ook kleuterscholen opgericht waarin de muziek centraal staat in Ramallah (in Palestijns gebied) en Berlijn. Hij gaat er immers van uit dat kunst en in het bijzonder muziek een bijdrage kan leveren tot een vreedzame wereld.
http://www.danielbarenboim.com
Gareth Evans en de International Crisis Group (ICG)
Gareth Evans is een voormalige premier van Australië. Sinds januari 2000 is hij voorzitter van de International Crisis Group. Deze niet-gouvernementele organisatie - met haar hoofdkwartier in Brussel - is in de hele wereld actief om mogelijke gewelddadige conflicten op te sporen en te voorkomen. De rapporten van deInternational Crisis Group blijken zo betrouwbaar dat heel wat regeringen financieel bijdragen om het werk van de groep mogelijk te maken.Voor het conflict in Darfur in al zijn hevigheid losbarstte had de ICG al voor een dergelijke situatie gewaarschuwd, helaas zonder dat de internationale gemeenschap adequaat ingreep. Op de ogenblik volgt de ICG bestaande of mogelijke conflicten in 60 regio’s, waaronder Congo, Rwande en Burundi, maar evengoed Cyprus, Armenië, Bosnië, Kosovo en Servië in Europa. Door haar activiteiten als peace-watcher helpt de ICG de internationale gemeenschap bloedige conflicten te voorkomen of werkt de groep mee aan de oplossing van bestaande conflicten.
http://www.crisisgroup.org
Tijdens de periode van september 2007 en eind april 2008 werden meer dan 5000 stemmen uitgebracht voor de vredesprijs.
Jongeren uit Ieper en Vlaanderen, jongeren uit de Ieperse zusterstad Wa in Ghana en Ieperse volwassenen brachten hun stem uit.
Tijdens de gemeenteraad van mei 2008 werd Sima Samar offcieel als laureaat van de vredesprijs 2008 bekendgemaakt door de Ieperse burgemeester.
Sima Samar, laureaat Vredesprijs Stad Ieper 2008 aan het woord in Ieper op 11 november 2008
Tijdens het weekend van 23 – 24 april 2011 was Sima Samar lid van het selectiecomité dat 5 personen/organisaties aanduidde voor de vredesprijs 2011.
In één van de gesprekken die wij met haar voerden tijdens haar bezoek hadden wij het over de financiële prijs die zij van de stad Ieper heeft ontvangen. Mevrouw Samar legde ons uit dat ze het Ieperse geld heeft geïnvesteerd in een weeshuis. In dit weeshuis krijgen zowel jongens als meisjes les.