Wat is de National Domestic Workers Movement (NDWM)?

De NDWM is opgericht in 1985 door zuster Jeanne Devos. Oorspronkelijk was haar werking vooral gefocust op de ondersteuning en de opvang van misbruikt huispersoneel en straatkinderen. Vandaag ligt de nadruk eerder op het sensibiliseren van de lokale gemeenschappen in de voornaamste gebieden van waaruit het huispersoneel afkomstig is. De NDWM roept deze gemeenschappen op om hun kinderen niet meer naar de steden te laten vertrekken om er te werken. Indien migratie van de kinderen de enige uitkomst is op een beter levensonderhoud, maakt de organisatie de gemeenschappen bewust van de rechten van kinderen en jongeren. Ondertussen is de NDWM uitgegroeid tot een nationaal netwerk in 23 deelstaten van India. Haar invloed en ledenaantal neemt constant toe. Ze werkt met een minimum aan stafmedewerkers om de werkingskosten te drukken. Twee miljoen dienstmeisjes zijn lid van de NDWM, maar de beweging behartigt de zaak van de naar schatting 80 miljoen huisbedienden in India.

Huispersoneel: inwonend en parttime

Inwonend huispersoneel woont op de plaats van tewerkstelling. Ze zijn bezig met alle huishoudelijk werk, variërend van schoonmaak, het wassen van kleding, keukengerei, koken en soms het verzorgen van baby's, kinderen of ouderen. Zij zijn afhankelijk van hun werkgevers voor basisbehoeften zoals voedsel en onderdak. De meeste inwonenden zijn vrouwen die zijn verhuisd of uit dorpen naar steden zijn gesmokkeld op zoek naar werk. Het betreft zowel kinderen, ongehuwde en soms gehuwde jonge meisjes, gescheiden vrouwen of weduwen.

Inwonend huispersoneel is het meest kwetsbaar voor uitbuiting omdat ze geïsoleerd zijn van hun familie en vrienden en overgeleverd zijn aan de genade van hun werkgevers. Ze zijn niet in staat om werk te weigeren en worden gestraft als ze fouten maken. Ze werken gemiddeld tot achttien uur per dag en zijn eigenlijk permanent beschikbaar. Hun vrijheid wordt ernstig beperkt, ze kunnen het huis niet verlaten en ook de bewegingsruimte in het huis wordt vaak beperkt. Ze slapen heel onregelmatig. Vaak zijn ze onderbetaald of worden helemaal niet betaald. Ze krijgen geen vakantie of vrije dagen. Ze zijn analfabeet en hebben geen middelen om contact met hun familie te zoeken. Vanwege isolatie lopen deze inwonende huisarbeiders een verhoogd risico op verbaal, fysiek en seksueel misbruik. Om verschillende redenen is dit huispersoneel analfabeet of semigeletterd.

Bij parttime en dus niet inwonend huishoudelijk personeel betreft het meestal lokale vrouwen of migranten die verblijven in de stad waar zij werkzaam zijn. Ze leven meestal in sloppenwijken en werken in verschillende huizen van verschillende werkgevers om in hun levensonderhoud te verdienen. Ze worden parttimers/ niet-inwonenden genoemd niet allen omdat ze deeltijds werken, maar ook omdat ze niet bij de werkgever inwonen en over het algemeen niet permanent (24 u per dag) beschikbaar zijn. Ze werken ofwel de hele dag voor één werkgever of voeren herhaaldelijke een specifieke taak uit voor verschillende werkgevers: het wassen van kleren en schotels, of koken. Parttimers zijn minder afhankelijk van hun werkgever dan fulltimers. Ze wonen met hun gezinnen en runnen hun eigen het huishouden en dat van hun werkgever(s) ze zijn minder afhankelijk van hun werkgevers voor hun basisbehoeften en hebben een grotere mate van zelfstandigheid dan zij die bij de werkgever inwonen.

In het algemeen zijn deze parttimers analfabeet. Ze zijn verplicht om voor verschillende werkgevers te werken omdat er geen minimumloon is. Ze krijgen dan ook heel vaak een heel laag loon. Na de dagtaak keren ze huiswaarts om hun eigen huishouden te runnen. Deze vrouwen krijgen geen financiële steun van hun echtgenoot of voogd, want ook zij zijn analfabeet en niet in staat om werk te vinden. Velen hebben alcoholproblemen of misbruiken hun vrouw. Deze vrouwen moeten dus ongelooflijk hard werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Heel vaak hebben ze niet de middelen om de kinderen naar school te sturen, of medische hulp in te roepen als dit nodig is. Deze dubbele verantwoordelijkheid, die extra werk met zich meebrengt vraagt om goed beheerd te worden. Als dit niet gebeurt dreigt werkonzekerheid.

Huishoudpersoneel heeft geen werkzekerheid en kan ontslagen worden naargelang de grillen van hun werkgevers. Ze zijn voortdurend kwetsbaar voor verbale, fysieke en seksuele intimidatie en kunnen nergens terecht om te klagen over slechte behandeling. Deeltijdse werknemers zijn niet in staat om de jobs waar ze lastig worden gevallen te verlaten omdat ze met een constante angst leven uit hun huizen in de sloppenwijken te worden gezet, de noodzaak er is om hun gezin te onderhouden. Velen worden daarenboven nog misbruikt door aan alcohol verslaafde echtgenoten

Huishoudpersoneel wordt gestigmatiseerd omwille hun werk dat als laag, vuil, en ondergeschikt wordt beschouwd. Ze worden geacht onvoorwaardelijk gehoorzaam et zijn, zeker in het geval van fulltime werknemers, ze zijn niet in staat om werk te weigeren. Bijna alle parttimers werken zeven dagen per week, zonder vrije dag in het jaar. Lonen sterk variëren van een dieptepunt van Rs 150 tot een piek van Rs 2000 per maand (ongeveer 3-40 USD). Voor huishoudpersoneel is medische bijstand niet van toepassing

Voor wie zet de National Domestic Workers Movement zich in?

De NDWM strijdt tegen kinderarbeid en slavernij en komt op voor de rechten van dienstpersoneel in India. Het gaat meestal om meisjes afkomstig uit heel arme families van inheemse gemeenschappen op het platteland. Hun slechte levensomstandigheden zetten hen ertoe aan om op zoek te gaan naar een beter leven in de stad, waar ze denken geld te kunnen verdienen en zo hun families te kunnen helpen overleven. Meestal worden ze 'verkocht' aan mensenhandelaars. Die geven de families een financiële compensatie of beloven geld zodra hun dochter aan het werk is. Maar het leven in de stad is allesbehalve rooskleurig. Sommige meisjes komen, soms na misbruik door de mensenhandelaar, in de prostitutie terecht. Anderen gaan aan de slag als dienstmeisje in privéwoningen. Als ze geluk hebben komen ze bij een goede familie terecht, maar velen raken verstrikt in slavernij. Ze werken 16 tot 18 uur per dag, zeven dagen per week, het hele jaar door. Ze zien hun families nooit terug en komen het huis waar ze werken niet uit. Sommigen doen dit werk al vanaf hun vijfde levensjaar; de meesten beginnen als ze twaalf jaar oud zijn. Het werk van dienstpersoneel wordt niet erkend als arbeid in India en daarom vallen de meisjes buiten elke arbeidswetgeving of vorm van wettelijke bescherming. Hierdoor zijn ze volledig aangewezen op de goodwill van hun werkgever. Deze situatie leidt heel vaak tot psychologisch of fysisch en in vele gevallen ook seksueel misbruik.

Wat zijn de specifieke doelstellingen van de National Domestic Workers Movement?

• Versterking en uitbreiding van de nationale beweging van huisbedienden, inclusief kinderen en dienstpersoneel in het buitenland.
• Wettelijke bescherming van huisbedienden en lobbywerk voor de erkenning van het werk van dienstpersoneel als arbeid. Deze erkenning zou betekenen dat dit werk onder de arbeidswetgeving zou vallen en dat er wettelijke bescherming mogelijk is.
• Preventie van trafficking (mensenhandel) van kinderen uit rurale gebieden. Mensenhandel is het werven, vervoeren, overbrengen, huisvesten of opnemen van personen, door middel van de dreiging met of het gebruik van geweld of andere vormen van dwang, ontvoering, fraude, misleiding, misbruik van macht of van een kwetsbare positie of het geven of ontvangen van betalingen of voordelen om de instemming van een persoon die controle heeft over een andere persoon, met het oog op uitbuiting te bereiken. Uitbuiting omvat ten minste de uitbuiting van de prostitutie van anderen of andere vormen van seksuele uitbuiting, gedwongen arbeid of diensten, slavernij of praktijken die vergelijkbaar zijn met slavernij, onderworpenheid of de verwijdering van organen ( http://www.unodc.org )
• Campagnewerk rond identiteit en waardigheid van huispersoneel.
• Bewustmaking bij jonge meisjes over de werkomstandigheden van huispersoneel en de gevaren daaraan verbonden, in grote steden als Patna, Delhi, Kanpur, Mumbay, Goa.
• Sensibilisering van vrouwen rond hun rechten als vrouw en huisbediende.
• Uitbouw van een netwerk van lokale contactpersonen die het organisatiewerk van huisbedienden kunnen ondersteunen.
• Wettelijke, culturele en sociale ondersteuning.
• Aanmoediging van netwerking en coördinatie rond de mechanismen van migratie.
• Via lokale steunpunten (parochies, congregaties,...) sensibiliseert en mobiliseert de NDWM het huispersoneel.
• Een netwerk van lokale sociale werkers zorgt voor de bewustmaking van de plaatselijke bevolking: via straatanimatie en infosessies worden de gezinnen geïnformeerd over de mogelijke gevaren van migratie van hun kinderen naar de grote steden.
• Lokale aanspreekpunten zetten workshops en vormingssessies op, waar veldwerkers hun ervaringen kunnen uitwisselen. Deze contactpersonen krijgen ook voortgezette vorming en ondersteuning.
• De NDWM sensibiliseert de overheid en beïnvloedt de publieke opinie.
• Om de positie en de verdediging van de belangen van het dienstpersoneel te versterken, doet de NDWM aan netwerking met andere groepen, bijvoorbeeld met de arbeid(st)ers in de baksteengroeves en de garnaalpellers in de visserijindustrie.

In welke mate beïnvloedt de National Domestic Workers Movement de overheid?

De Indiase regering zette onlangs een belangrijke stap in de strijd tegen kinderarbeid. Een nieuwe wet, gestemd op 10 oktober 2006, verbiedt de Indiërs om kinderen onder de veertien jaar in dienst te nemen voor huishoudelijke taken. De NDWM was de drijvende kracht achter deze nieuwe wet. 'Toch is er nog een lange weg te gaan', zegt zuster Jeanne Devos, 'de uitvoering van de papieren tekst naar de praktijk zal veel tijd vergen.' Het uiteindelijke doel: een volledige afschaffing van kinderarbeid en slavernij, is immers nog niet bereikt. Daarom is er nood aan een bijkomende wetgeving en strengere controle op de naleving van de bestaande wetgeving.

Meer informatie op http://www.ndwm.org