The Syrian Civil Defence – The White Helmets
Syrië
Het huidige Syrië behoorde tot 1918 tot het Ottomaanse rijk.
Dat Ottomaanse rijk koos in de Eerste Wereldoorlog de kant van Asmogendheden Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Nog tijdens de Eerste Wereldoorlog smeedden de Britten en Fransen plannen om het Ottomaanse rijk te verdelen. Ze spoorden de Arabieren en Koerden met beloften voor toekomstige onafhankelijkheid aan om in opstand te komen tegen de Turken.
Na de oorlog werd het verslagen Turkse rijk inderdaad opgedeeld, maar volgens de belangen van de westerse mogendheden. Syrië en Libanon kwamen als mandaatgebied onder Franse invloedssfeer, Palestina, Jordanië en Mesopotamië (onder de naam Irak) in de Britse invloedssfeer. De grenzen tussen die gebieden waren willekeurig, vaak een rechte lijn op een kaart zonder rekening te houden met de plaatsdelijke bevolking en hun godsdienst of cultuur.
In 1946 werd Syrië onafhankelijk. De bevolking bestaat vooral uit Arabieren en een minderheid Koerden (10 %). Op godsdienstig vlak is 87 % moslim en 10 % christen. De moslims zijn vooral soenieten, maar er zijn ook belangrijke groepen sjiïeten, alawieten, druzen. De Jezidi’s zijn noch moslim, noch christen. Die vele innnerlijke tegenstellingen maakten het land zeer onrustig met de ene staatsgreep na de andere. In 1963 kwam de Baath partij aan de macht met een programma dat seculier, nationalistisch en aanvankelijk ook socialistisch was. De oorlogen met Israël leidden tot grote stromen Palestijnse vluchtelingen die ook weer een bron van spanningen vormden.
In 1970 greep Hafiz al-Assad de macht. Hij was een aanhanger van de Baath partij, al verdween het socialisme in feite uit zijn doelstellingen. Hij steunde wel op de Sovjetunie. In 1982 schakelde hij de moslimbroederschap uit. Daarbij vielen in Hama 20.000 doden. Sindsdien was er nauwelijks nog verzet tegen zijn steeds dictatorialer wordende regering.
Na zijn dood in 2000 werd hij opgevolgd door zijn zoon Bashir al-Assad.
De Arabische lente die in Tunesië begon in 2010 sloeg ook over naar Syrië. De Syrische president Assad liet gifgas gebruiken tegen de rebellen. De opstand tegen de dictatuur van Assad werd al vlug overgenomen door elkaar bestrijdende groepen van Koerden, soenieten en anderen. Assad wordt gesteund door de alawieten en christenen. Ook het buitenland mengde zich. Assad heeft de steun van Rusland, China en Iran. De soenieten worden gesteund door Saudi-Arabië en de Koerden krijgen de voorzichtige steun van de Verenigde Staten. De oorlog sloeg ook over naar Irak waar een grote groep Koerden leeft en waar er ook grote spanningen waren tussen sjïeten en soenieten.
In 2014 riepen radicale soenieten van IS ( de Islamitische staat ) in Irak het kalifaat uit. Een kalifaat is een moslimstaat waar de strengste moslimwetten gelden en waarbij de leider – de kalief – beschouwd wordt als opvolger van Mohammed. Al wie niet de radicale islam van IS aanhangt ( christenen, jezidi’s, sjiïeten, gematigde soenieten …) wordt gedwongen zich te bekeren of wordt vermoord. Daarbij gebruiken ze onthoofdingen als afschrikkingsmiddel. Die radicaliteit spreekt sommige moslimjongeren aan die zich in Europa uitgestoten voelen. Ze trekken naar Syrië, bereid te sterven voor hun idealen.
Terugkerende Syriëstrijders brengen ondertusen ook het geweld via aanslagen naar Europa.
The white Helmets 
Sedert 2011 escaleerde het geweld in Syrië van een protestbeweging tegen het bewind van Assad tot een burgeroorlog waarin verschillende partijen zijn betrokken: de regering van Assad, de rebellen, Islamitische staat en de Koerden die in het Noordoosten van Syrië grotendeels de controle hebben over een aaneengesloten gebied langs de grens met Turkije en Irak. De koerden maken van de strijd tussen de rebellen en het regime van Assad gebruik om een vorm van autonomie te verwerven. Zo hebben ze reeds het gebied langs de grens met Turkije en Irak als autonome deelstaat uitgeroepen onder de naam Rojava - Noord Syrië
Het conflict in Syrië duurt inmiddels al ruim 5 jaar. Ruim de helft van de Syrische bevolking (22 miljoen mensen) sloeg op de vlucht: 5 miljoen Syriërs trokken naar het buitenland en ruim 7,5 miljoen burgers vluchtten binnen het land zelf. Er vielen tot nog toe bijna 2 miljoen gewonden en bijna een half miljoen mensen zijn gedood. Dat is ruim 11% van de Syrische bevolking.
Heel wat mensen komen om het leven omdat de hulpverlening in het land helemaal ontwricht is: bijna de helft van de ziekenhuizen functioneren niet meer, en nog steeds worden ziekenhuizen aangevallen, zoals mag blijken uit dit recente bericht van Amnesty International op donderdag 28 april 2016:
| LUCHTAANVAL VERWOEST AL QUDS-ZIEKENHUIS IN ALEPPO.
Een bombardement op een ziekenhuis dat Artsen Zonder Grenzen ondersteunt in de Syrische stad Aleppo, heeft minstens 14 dodelijke slachtoffers gemaakt. Minstens twee daarvan zijn artsen van het ziekenhuis. Volgens het personeel ter plaatse werd het Al Quds-ziekenhuis verwoest door minstens één luchtaanval. Die raakte het gebouw rechtstreeks. Andere bommen vielen in de buurt rond het ziekenhuis. STOP DE WAANZIN “Artsen Zonder Grenzen veroordeelt dit verschrikkelijke bombardement ten strengste,” zegt Muskilda Zancada, nationaal coördinator van Artsen Zonder Grenzen in Syrië. “Deze schandalige luchtaanval heeft een cruciaal ziekenhuis in Aleppo volledig vernietigd. Waar is de verontwaardiging bij diegenen die de macht en verantwoordelijkheid hebben om deze waanzin te stoppen?” ONGELOOFLIJKE TOEWIJDING “Dit verlies is des te tragischer, omdat het personeel van het Al Quds-ziekenhuis, dat in onvoorstelbaar moeilijke omstandigheden moest werken, al die tijd zo ongelooflijk toegewijd bleef,” zegt Muskilda Zancada. De voorbije week zijn ook verschillende andere medische faciliteiten aangevallen en verwoest in Aleppo. Vijf reddingswerkers van de Syrische Burgerverdediging zijn gedood. |
De Syrische Burgerverdediging – The Syrian Civil Defence
The Syrian Civil Defence (SCD), ook bekend als de “White Helmets” of de “Witte helmen” (genoemd naar de witte helmen die de leden dragen tijdens operaties) is een grassroots (een door burgers opgezet initiatief) organisatie. In samenwerking met vrijwilligers is de organisatie actief op het vlak van civiele bescherming in dat deel van Syrië dat door de oppositie wordt gecontroleerd.
Het initiatief is oorspronkelijk in het begin van 2013 ontstaan als een reactie op de willekeurige bombardementen door de Syrische Arabische luchtmacht op de burgerbevolking in regio’s die door de rebellen werden gecontroleerd. Overal in dit gebied begonnen kleine groepen vrijwilligers waar mogelijk te helpen, en velen onder hen berichtten hierover op de persoonlijke facebookpagina. Vertegenwoordigers van deze lokale eenheden kwamen in september 2014 bijeen en beslisten om zowel dezelfde naam als hetzelfde logo aan te nemen.
Raed Saleh werd hun leider. Hij vluchtte weg uit zijn stad Jisr al Shagour (20 km ten westen van Idlib) toen het Syrische leger er binnenviel in juni 2011. Samen met zijn familie trok hij naar Turkije waar hij 9 maand werkte in een vluchtelingenkamp. Toen besloot Raed om terug te keren naar Syrië en werd hij één van de oprichters van een groep die uitrukte bij noodgevallen in de buurt van de stad Idlib, een amateuristische hulpdienst. De vrijwilligers kregen gaandeweg een professionele training in Turkije en gaandeweg begon Raed met de oprichting van andere groepen in de buurt tot de volledige regio van Idlib was voorzien van opgeleide teams.
Sindsdien is het initiatief van Raed uitgegroeid tot een landelijke organisatie met meer dan 2850 vrijwilligers die vanuit 114 lokale, maatschappelijke verdedigingscentra in 8 provinciale directies (Aleppo, Idlib, Latakia, Hama, Homs, Damascus, Damascus Platteland en Daraa) opereren.
The Syrian Civil Defence (SCD) beschrijft zichzelf in haar beginselverklaring als een neutrale, onpartijdige en humanitaire organisatie die zich niet gelinkt wil zien aan welke politieke partij of groepering dan ook. Ze willen zich ten dienste stellen van alle Syriërs: “We komen uit het volk en zijn er voor het volk”.
De missie van SCD bestaat erin om zoveel mogelijk levens in zo weinig mogelijk tijd te redden, het aantal gekwetsten zo klein mogelijk te houden en de materiële schade zo veel mogelijk te beperken. De hoop van de organisatie is dat het bombarderen van burgerdoelwitten snel stopt en dat de rust, vrede en stabiliteit terugkeert naar het land. De Syrian Civil Defence engageert zich ook om, eens de oorlog voorbij is, werk te maken van de wederopbouw van Syrië tot een stabiel, welvarend en vredelievend land. Ze streven ernaar sociale, economische en politieke hoop en verwachtingen te kunnen realiseren.
Teneinde correct te kunnen optreden heeft de SCD voor zichzelf een gedragscode opgesteld om over de normen van het gedrag van hun vrijwilligers te waken. Het gaat niet om de details van de interventies, met inbegrip van hoe levensreddende operaties uitgevoerd moeten worden. Wel probeert de gedragscode de hoge kwaliteitsnormen van onafhankelijkheid, doeltreffendheid en effectiviteit die door de internationale en professionele organisaties vooropgesteld worden – zoals het Rode Kruis en de Rode Halve Maan – te evenaren. Dit geldt namelijk ook voor de bombardementen en de gevechten waarbij burgers slachtoffer worden in Syrië. De gedragscode wordt geïnterpreteerd en toegepast conform de beginselverklaring van SCD en de principes van het internationaal humanitair recht.
|
Enkele gedragsregels op een rij: De belangrijkste gedragsregels voor de SCD houden uiteraard verband met het uitvoeren van zoek- en reddingsoperaties om zoveel mogelijk levens te redden tijdens het Syrische conflict. 1. Het humanitair dwingende karakter om mensen te redden en te bevrijden komt op de eerste plaats. De SCD geeft deze regels en richtlijnen mee aan haar leden, personeel en vrijwilligers die overal in de Syrische provincies actief zijn om zoveel mogelijk burgers te redden. |
De Syrian Civil Defence wil dat internationale maatschappelijke organisaties, overheden en internationale niet-gouvernementele organisaties hun activiteiten en reddingsoperaties erkennen. Ook hun onafhankelijkheid en professionele humanitaire en onpartijdige acties moeten erkend en gerespecteerd worden.
De Syrische burgerverdediging legt zich dus heel gericht toe op het redden van zoveel mogelijk levens maar ook het beperken van het aantal gewonden en de materiële schade en dit conform de regels van het internationaal humanitair recht. Het grootste deel van hun activiteiten in Syrië bestaan uit zoek- en reddingsacties in steden als antwoord op de vele bombardementen, het blussen van branden, medische evacuaties, algemene evacuaties van burgers uit gevaarlijke gebieden, en het aanbieden van een basisdienstverlening.
De hoofdopdracht van de SCD bestaat er in om burgers te redden na aanvallen met “barrel bombs”. Deze kunnen het best omschreven worden als grote vaten gevuld met grote massa’s zeer explosieve springstof, granaatscherven en eventueel olie (enkele gevallen spreken ook over chemische wapens). De Syrische Legerluchtmacht gebruikt deze wapens massaal in de oorlog, ze droppen de gevulde vaten namelijk uit helikopters die over stedelijke gebieden vliegen. De grote hoeveelheden springstof maken de bombardementen erg verwoestend. Daarenboven zijn deze bommen niet gestuurd en dus ook erg onnauwkeurig... Uiteraard brengt dit heel wat burgerslachtoffers en materiële schade met zich mee. Des te meer nog door het feit dat het Syrische en ook het Russische leger de “double – tap” strategie hanteren. Na een eerste bombardement vliegt men op het moment dat mensen beginnen te vluchten, proberen om hulp te bieden, een tweede keer over voor een tweede bombardement.
In februari 2014 nam de VN-Veiligheidsraad unaniem resolutie 2139 aan die eiste "dat alle partijen onmiddellijk stopten met aanvallen tegen burgers, evenals het willekeurige gebruik van wapens in bevolkte gebieden, waaronder beschietingen en luchtbombardementen, alsook het gebruik van bomvaten, en de methoden van oorlogvoering die van die aard zijn dat ze overbodig letsel en onnodig leed veroorzaken.”
Het Assad regime heeft deze resolutie nooit gevolgd en blijft de bomvaten gebruiken.
In dit soort omstandigheden zijn de vrijwilligers van de Syrische burgerverdediging aan het werk. Inmiddels werden meer dan 56.000 mensen door de organisatie van onder het puin gehaald en uit de verwoeste gebouwen gered in de nasleep van luchtaanvallen, artilleriebeschietingen, raketaanvallen en andere vormen van bombardementen.
Uitzcihtloze situatie
Dat de situatie in bijvoorbeeld Aleppo, waar de WShite Helmets actief zijn, kritiek tot uitzichtloosis voor de burgers, mag blijken uit de open en dringende vraag die doctors uit Aleppo stelden aan de Amerikaanse President begin augustus 2016
http://edition.cnn.com/2016/08/11/middleeast/syria-white-helmet-hero-killed-aleppo/#
Onderstaande foto (@rafsanchez) van de 5 jarige Omran Daqneesh in een ambulance maakt duidelijk dat geen onderscheid wordt gemaakt tussen militairen, rebellengroepen, burgers, vrouwen en kinderen.
Het volledige Artikel uit De Morgen vnd je hier : http://www.demorgen.be/buitenland/vijf-jaar-en-zonet-een-luchtaanval-overleefd-de-dagelijkse-gruwel-in-aleppo-gevat-in-1-beeld-bf7c4a87/
Het gebruik van sociale media
SCD probeert de interventies die ze doen ook zo veel als mogelijk te filmen en te fotograferen. De organisatie doet dit heel bewust en post dan ook heel regelmatig berichten op de sociale media. Dit is van vitaal belang om de internationale gemeenschap blijvend op de hoogte te houden van wat er zich in Syrië afspeelt. Het is immers niet evident en daarenboven heel gevaarlijk voor de internationale pers om verslag te maken van wat zich dagelijks afspeelt in het land, laat staan toegang te krijgen tot het land. Om de internationale gemeenschap blijvend te informeren over aanslagen, bombardementen
Andere relevante links over de situatie in Syrië
http://www.bbc.com/news/world-middle-east-26116868
https://www.amnesty.org/en/countries/middle-east-and-north-africa/syria